Bitmiyor
Tam da bittiği dediğin yerden tekrar başlıyor. Her sabah yeniden peşine takılıyor gölge misali, her gece öldürdüğün ceset. Ülkemin yangınları gibi tıpkı, bitti dediğin yerden tekrar alevleniyor. Bazı acılar geçmiyor işte. Zamanla hafifliyor ama unutulmuyor. Yaşadığı müddetçe bir sızı gibi kalıyor aklında insanın. Bazen bir gece yarısı bazen öğle ortası, kah parkta kah sokak ortasında ansızın çöküyor üstüne amansız sızın. Ben onu öldürmüştüm içimde diyorsun, ölmüyor.
